همه‌ی مناظره‌ها از دید یک جوان اصلاح‌طلب

این سه مناظره به هرجهت توانست نشان دهد که سپهر سیاسی سرزمینمان به شدت دچار انسداد یا استیصال سیاسی شده است. دوگانگی که یک سرش محافظه کار فاشیست تمامیت خواه است و سر دیگرش اصلاح‌طلبی-اعتدالگرایی مبتذل. اصلاح طلبی از آن جهت که در  نظام اجتماعی پسندیده تر است و رای آورتر، به یک رویه ی فرصت طلبانه بدل شده برای سیاست مدارانی (مثل حسن روحانی) که میخواهند از این طریق به قدرت برسند و به همین جهت پس از آن هیچ وقعی به مطالبات اصلاح‌طلبانه نمی‌نهند.  اصلاح طلبان واقعی یا در حصرند یا در حاشیه. استاد محمدرضا تاجیک روزی میگفتند: «بیرون از دایره ی قدرت و سیاست بودن فرصتی ست برای خود باز بینی؛ فرصتی که میشود به بالندگی سیاسی رسید» آقای تاجیک سال هاست مثل خیلی از اصلاح طلبان دوم خرداد به دانشگاه بازگشته. امروز اصلاح‌طلبی دوم خرداد به یک رویه ی فرصت‌طلبانه و ولنگاری گفتمانی بدل شده است و نیاز به نو اصلاح‌طلبی داریم.

دوست داشتم سطح مناظره‌ها بسیار بالاتر از اینهایی بود که همه دیدیم و شنیدیم. یک سری ادعاهای بی پایه و اساس که انگار کاندیداها از کانالهای تلگرامی کپی میکردند، اسناد مضحک، تقلیدهای نامناسب و بی اطلاعی‌های سیاسی و اقتصادی افرادی که شورای نگهبان برای بالاترین مقام ریاستی کشور به مردم معرفی کرده است.

دکتر حسن روحانی که اصالتا یک محافظه کار است، رفتارش آنطور که زیبنده ی منش اصلاح طلبی ست نبوده و نیست. مهم ترین اصلِ اصول موضوعه ی اصلاح طلبی  «احترام به باز بودن فضای بحث و نظر و بی هزینه بودن اظهار نظر کردن و آزادی بیان و فکر است». از نسبت های زشتی که جناب روحانی به منتقدانشان میدادند (هرچند حتی صحیح باشند) در طول خدمتشان به عنوان رئیس دولت یازدهم تا وقتی که در مناظره رئیسی را بی اطلاع از تمام امور مربوط به برجام خواندند، این برداشت را دارم که ایشان نه تنها به فضای باز معتقد نیست که نقد را برای نقادان هزینه بر هم کرده است. اینجا جادارد اضافه کنم که بنده در رابطه با برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) حین و بعدش، این سه کتاب را خوانده‌ام و همراهش تحلیل بزرگان را هم در سایت ها و کانال ها:

نه آنطور که دولتی ها میگویند، برجام بهترین توافق ممکن است و نه آنطور که محافظه کاران میگویند یک توافق ننگین. قبلا در همین وبلاگ گفته بودم برجام سند محکمی ست برای مظلومیت ایران و عزت مردمش و حسن نیتمان را به جهان ثابت کرد و این مهمترین دستاورد این توافقنامه است که به نظر حقیر فقط  بدخواهان مملکت میتوانند به خلافش اعتقاد داشته باشند.

آقای روحانی در مناظره ی سوم گفتند که اگر مردانگی نمیکردند و پرونده ی محمدباقر قالیباف را منتشر میکردند ، ایشان الان اینجا(روی صندلی مناظره ی انتخابات ریاست جمهور دوازدهم) نبودند. جناب آقای روحانی اصلاحات حرکتی ست در جهت درمان دردهای مزمن و کهنه جامعه از یک سو و دردهای جدید و تازه از سوی دیگر. دردهای ما در طول اعصار متمادی درد استبداد، درد استعمار و وابستگی و درد عقب ماندگی بوده اند. همین سه درد وجه مشترک حرکتی ست به نام اصلاح طلبی. چطور توانستید دردی جدید برای مردم را به این سادگی و به زعم خودتان با مردانگی(!) در سال هشتادوچهار نادیده بگیرید تا فردی هم سال هشتادوچهار هم نودودو و هم نودوشش به خودش جرات حضور بدهد؟ آن موقع جناب قالیباف از همفکران شما قلمداد میشده و شما نه مردانگی که رفیق‌بازی و خط بازی کردید. اگر کاندیدایی حرمت امام رضا را نگه نمیدارد، شما حرمت مردانگی را نگه نداشتید. صحبتتان در این رابطه چه خلاف واقع باشد و چه مستند و واقعی، وای به حالتان!

جناب روحانی، آنها از شما در رابطه با اقداماتتان توضیح میخواستند. چرا شما در رابطه با مدیریت افتضاح اقتصادیِ مدیر دوره‌ی وفور، محمدباقر قالیباف توضیح نخواستید؟ چرا نتوانستید ثابت کنید که ایشان از پس پایتخت هم برنیامدند چه برسد به کشور؟ چرا اسناد و محاسبات اقتصاد دانان را آنطور که باید به مردم ارائه ندادید؟ چرا وقتی سید ابراهیم رئیسی در رابطه با مالیات میگفتند شما اشاره ای به پاسخ سازمان امور مالیاتی به ادعای کذبشان نکردید؟ چرا هیچوقت اشاره ای به این نکردید که ایشان بدون هیچ سابقه ی اجرایی پا به عرصه ای گذاشته اند که صلاحیتش را ندارند و بهتر است با تخصص اصلیشان به ملت خدمت کنند؟ چرا تا این حد پایبندید به منش محافظه‌کارانه تان وقتی مورد حمایت خیل عظیم اصلاح طلبانید؟ 

آنقدر در این مناظره از فسادهای خودشان گفتند و شنیدیم که حقیقتا در عجبم که چطور شورای نگهبان با آن همه قانون‌های بعضا عجیب و غریبش، نتوانسته فسادشان را تشخیص بدهد و نگذارد پا به عرصه‌ای که آینده‌ی مملکت را میسازد، بگذارند.

در پست های قبل بیشتر به جناح محافظه کار پرداخته بودم و به هرحال آنقدر سایت ها و کانال ها دروغ هایشان را بر ملا کرده اند که نیاز نیست بازهم نوشت. خواستم در این پست با دید قشری از اصلاح طلبان آشنا شوید که به هر قیمتی و با هر وسیله‌ای (مانند محافظه کاران پیرو ماکیاولی) قدرت را نمیخواهند. 

با این اوضاع یقینا رای من به عنوان یک جوان اصلاح طلب، آقای روحانی نخواهد بود. نمیخواهم بازیچه ی بازیگردانان اصلاح‌طلبی مبتذل باشم.